Miep van de Stadt

< Maria Johanna (Miep) van de Stadt, [213.1d1] (23/12/1913 - 25/1/1986)

[Bronnen worden vermeld aan het eind van de hoofdstukken ]

Inhoud:
Tuinbouwschool
Padvinderij (1)
Padvinderij (2)
Padvinderij (3)
Zeilen

Miep was de jongste van de 6 kinderen en de enige dochter van Jan van de Stadt [213.1] en Maartje Schenk. Zij huwde te Zaandam 20 Mei 1937 met Simon de Wit, geboren te Zaandam 24 Augustus 1912, zoon van Maarten de Wit en Sally Amons. Zij overleed op 25 januari 1986 te Westzaan
Nadat zij haar opleiding had gekregen aan de Handelsschool te Zaandam, volgde zij de driejarige cursus van de Tuinbouwschool „Huis te Lande” te Rijswijk, die zij in het bezit van het einddiploma verliet. Zij is een bekend wedstrijdzeilster en sportliefhebber, die zich ook interesseerde voor de padvinderij. Zij was tot aan de gedwongen ontbinding van de padvinders-organisaties door de Duitse Weermacht een der leidsters van de afdeling Zaandam, welke functie zij ook na de bevrijding weer vervulde. Ook voor ander maatschappelijk werk gaf zij dikwijls haar steun.

[bron: Stamboek van de familie van de Stadt, 1951]

     Zaanlandsche Zeil Vereeniging

         Met het heengaan op 25 januari 1986 van Miep de Wit-van de Stadt verloor de Zaanlandsche Zeil Vereeniging een van haar meest markante en actieve leden.
         Tot de veertiger jaren was zij een van de beste 12-voetsjollen zeilers van ons land en behaalde zij in die klasse vele overwinningen. [Citaat uit de waterkampioen, 1982. Miep: „Op de Zaan léér je zeilen. Kleine tochtwindjes om de hoeken van de fabrieken. En óf je het daar leert”. En je kan je zo het zeilertje voorstellen, dat in ijltempo de grootschoot moet vieren voor een vlaag die achter een houtloods vandaan schiet.] De toen nog jonge Roeiafdeling telde Miep onder haar eeste leden. Daarna volgden met haar Simon de vele jaren in de Regenboog en met de Tulla´s waaraan nu de naam van een Z.Z.V.-wedstrijd is verbonden en waarvoor zij de wisselprijs schonk.
         Onvergetelijk zijn voor de leden van de Z.Z.V. en van talrijke andere verenigingen door het hele land de lezingen met prachtige films van Miep over hun tochten op het grote water. Op die wijze lieten zij anderen bewust delen in hun ervaringen en avonturen. Zoals ook het schip en huis altijd open stonden voor hun zeilende en roeiende vrienden.

[bron: In memoriam door Ch.E. van der Ploeg, oud voorzitter van de Z.Z.V.]

Middelbare Tuinbouwschool voor meisjes „Huis te lande”
Miep van de Stadt

         Op 25 januari overleed Miep de Wit, oud 72 jaar. Zij leed sinds mei ´84 aan een ernstige spierziekte, die haar het spreken en slikken tenslotte onmogelijk maakte, maar zij droeg haar ziekte met grote moed.
         Als mijn waterpadvindsterleidster bracht „kap” de Wit mij als 13-jarige op de hoogte van het bestaan van de middelbare Tuinbouwschool voor meisjes „Huis te Lande” te Rijswijk, hetgeen er toe leidde, dat ik zelf in 1946 de opleiding ging volgen. Miep de Wit kwam zelf aan op Huis te Lande in 1931, maar moest de studie een jaar onderbreken om haar moeder te verzorgen. Omdat zij jong trouwde heeft ze zelf geen werkkring in het tuinbouwvak gehad, maar uiteraard had alles wat groeide en bloeide haar grote belangstelling. Haar tuin in Westzaan was dan ook een plaatje.
         Naast aktiviteiten bij de padvinderij en in de tuin was de fotografie haar andere grote hobby. Toen de heer J.K. Slager - toenmalig leraar groenteteelt - een boekje schreef over: „Het kweken van groenten in eigen tuin”, werden enkele foto's van Miep in het boekje opgenomen.
         Miep leek in de dagelijkse omgang wat afstandelijk, maar daarachter school een warme belangstelling. Zij was een persoonlijkheid! Haar verknochtheid met Huis te Lande heeft er toe geleid, dat zij een belangrijk bedrag gelegateerd heeft aan de Jacoba Hingst-stichting, waardoor haar naam nog lang aan onze school bekend zal blijven.

[bron: Brief van een oudleerling, 1986.]
         || Terug naar het begin ||

Nederlandse Padvindsters Gilde (1)
Volendamse Visser

         In 1955 had Kap de Wit de Tjalk „Geesje” voor de zomer gehuurd om met haar groep waterpadvindsters het IJsselmeer rond te varen. De tocht ging langs Flevostad, Kampen, Vollenhove, Giethoorn, Zwartsluis en, Volendam, In het laadruim werden hangmatten van de Marine bevestigd voor de nacht, maar overdag werden die losgekoppeld zodat er een grote gemeenschappelijke ruimte beschikbaar was. Op het bovendek werden kano's en een 8-voets jol (de Puck, geleend van Huib van de Stadt) meegenomen.
         Op de foto luisteren Carolien Sabel, Willemijn de Jongh, Thea Sibie en Luca Hallie naar de verhalen van een Volendamse visser. En ze bewonderen de gouden knopen van zijn klederdracht.
         Memorabel was het bezoek aan Kampen, waar destijds de evangeliste Juffrouw Hendriks op de kade actief was. Toen zij de jonge waterpadvindsters met lippenstift zag, hief zij waarschuwend haar vinger op: „meisjes, meisjes, schoonheid is zonde”. Maar ze kregen wel van haar een „nieuw hartje” mee.
         Toen de Geesje in een zijsloot verankerd lag kwam echtgenoot Simon de Wit de meisjes en zijn vrouw opzoeken. Hij had een drakenwedstrijd gezeild bij Pampus. Van verre werd zijn witte kop al gezien. En toen hij eenmaal aan boord van de Geesje was Regenbogen

was er grote pret. Hij loofde een chocolade reep uit voor degene die als eerste aan de overkant op de wal zou staan, met het gevolg dat iedereen weer in het water sprong. Er werd dan ook beweerd dat bij thuiskomst van de waterpadvindsters het enige dat niet vies en nat was in hun bagage hun washandje was.

[bron: Herinneringen van Carolien van de Stadt-Sabel]
|| Terug naar het begin ||

	Nederlandse Padvindsters Gilde (2) Foto links: Op het binnenvaartschip „De Geesje”, 1953, Gera van Dreumelen, Kap de Wit en schipper Joop. Foto rechts: Schuur in Botshol, 1956, let op de kano's op de voorgrond.
	Foto links: Botshol, 1956. „We voeren over omdat we ingewijd moesten worden door de groep voor ons. En we moesten daarna over het water tussen twee touwen weer terug.” In de boot staat links Kap de Wit. Verder in de boot, van links naar rechts: Jeanne Douwes, Willemijn de Jongh (bukkend), niet te herkennen, staand Hannie Prud´Homme van Reine, waarschijnlijk Hansje Hallie en nog 3 niet te herkennen. Foto rechts: Annelies Verkade op/aan de touwen. Op de kant: Kap de Wit, Hansje Hallie, Eefje ..., Willemijn de Jongh, Hannie Prud´Homme van Reine, Jeanne Douwes en Martine ....
	Op de foto links vaart de Geesje terug over de Amstel naar Zaandam. Van links naar rechts zijn te zien: Carolien Sabel, Hannie Prud´Homme van Reine, Willemijn de Jongh, Maud Schippers en Luca Hallie. Op de meest rechtse foto krijgt Kap de Wit als dank een cadeautje van Luca Hallie.
	[bron: foto's en tekst van Willemijn de Jongh en van Carolien Sabel] \|\| Terug naar het begin \|\|

     Nederlandse Padvindsters Gilde (3)
         Miep de Wit zal bij de velen die haar leerden kennen bij het Nederlandse Padvindsters Gilde blijven voortleven als Kap de Wit van het watervendel „Bestevaer” in de Zaanstreek. Haar goede organisatie talent, voortvarende persoonlijkheid en haar talrijke instructieve publicaties voor het N.P.G. en haar prachtige foto's maakten haar tot een bijzondere vrouw. Het was altijd af wat er uit haar handen kwam, al was zij zelf maar zelden echt tevreden over haar werk.
         Bescheiden bleef zij ook in de tijd dat zij leidster was van het watervendel waartoe ook de prinsessen Beatrix en Irene behoorden. De installaties van beiden waren hoogtepunten voor haar.
         Het project dat Kap de Wit de laatste 20 jaar het meest heeft geboeid is het eiland ´t Mieuwtje en het kampeer-schip „De Goede Verwachting” in het Jisperveld. Onder haar bezielende leiding is daar een unieke kampeeraccommodatie ontstaan. Pas kort voor zij zeventig werd kon zij er toe komen het roer uit handen te geven. Over die 20 jaar heeft ze nog een prachtig geschiedenisboek samengesteld „De Goede Verwachting.”
         Terugblikkend op een wel besteed leven rijst de vraag: „Had ze nòg meer willen doen dan ze al deed?”. Bij het beplanten van ´t Mieuwtje in het Jisperveld zei ze: „Als de bomen groot zijn en ik oud ben, ga ik in de schaduw zitten breien” Ze heeft zich nooit oud genoeg gevoeld om rustig onder de bomen te zitten. Zij was altijd bezig met en aan het denken over verbeteringen en aanvullingen. Wij zijn bedroefd om haar heengaan, maar er is ook plaats voor een glimlach bij alle herinneringen, want ook dat was Kap de Wit: iemand met gevoel voor humor.
Vaarwel Kap, dank voor je vriendschap en voor alles wat zo velen van je leerden.

[bron: In Memoriam geschreven door M. Hartmann-van de Bosch]
         || Terug naar het begin ||

     Zeilen
         's Winters „zeilde” mevr. de Wit in de donkere kamer. Bij het materiaal dat zij zo verzamelde en selecteerde, vertelde Simon voor leden van zeilverenigingen verhalen over hun tochten. „Hij kon erg goed vertellen. Het ging op de ouderwetse manier. De film draaide en hij praatte de beelden aan elkaar. We wisten precies, nu vinden ze het griezelig, nou krijg je gejoel”.
         Maar die dansende kwal in een Noorse fjord, die haar toen een vermanend „waar blijf je nou, we liggen allemaal te wachten”, opleverde, oogstte later de meeste bewondering.
         Wie mevr. de Wit naar prijzen vraagt, krijgt een afwerend antwoord. Ze houdt niet van het woord „prijs” en zegt „we konden best meekomen”. De kannetjes met suiker en melk voor de koffie zijn „herinneringsbekertjes”.

[bron: Tekst uit de Waterkampioen, 5 juni 1982, en
foto van Miep: De Tulla 3 in harde wind voor de Zeelandbrug bij Zierikzee.]
         || Terug naar het begin ||

DIENST VAN HET KONINKLIJK HUIS

's-Gravenhage
4 februari 1986
Paleis Noordeinde

Zeer geachte Heer J.H. Van de Stadt,

Namens Hare Majesteit de Koningin betuig ik U welgemeende deelneming met het overlijden van uw zuster Mevrouw M.J. de Wit- van de Stadt.

Met gevoelens van de meeste hoogachting, handtekening

S.J. van Riel-Hooykaas
Particulier Secretaresse van
Hare Majesteit de Koningin en
Zijn Koninklijke Hoogheid
Prins Claus de Nederlanden

[bron: Brief van het Koninklijk Huis aan Jan Huib van de Stadt, oudste broer van Miep.]

|| Terug naar het begin ||

|| Terug naar verhalen, ||

|| Of ga naar verhaal over Simon de Wit. ||

Veel tekst en beeld materiaal van dit verhaal werd beschikbaar gesteld door
Jan Nico van de Stadt [213.121] en Wil van de Stadt- de Vries.
Dit verhaal werd toegevoegd: 19 sept 2019