Pieter van de Stadt huwde op 16 July 1845 met Maria Magdalena Keg. Toen Pieter op 9 Februari 1849, op 26 jarige leeftijd, overleed aan de gevolgen van Cholera, schreef Gus het hierbij afgedrukte gedicht „Na het wijken der Cholera”.
NA HET WIJKEN DER CHOLERA
IN 1849.
De vreeze is dan nu heên, die 't harte heeft gepijnigd,
De donk're nacht van rouw heeft zijnen loop geëindigd,
De Cholera verdween;
Maar altijd blijft toch hier heur schrikbeeld ommezweven,
't Herdenken aan dien nacht zal nimmer ommezweven,
Of is de vlijm der smart ook heên! ...
Getuig hier, droeve vrouw! die 't sterven van uw gade
Nog telken stond' aanschouwt met deernisvollen blik,
Gij hoort nog steeds zijn stem, nog klinkt het u: Genade!
Want eerder dan gij dacht gaf hij den jonsten snik.
Ja, vrouw! uw weenend oog laat het zoo duidlijk lezen:
Dien tijd vergeet ik niet, wat in 't verschiet ook beidt!
En rigt gij 't schreijend oog op vaderlooze weezen,
Wier jeugd de wond der ziel nog verder openrijt,
Dan wordt de strijd zoo fel, dien gij nu hebt te strijden,
Maar, God, die wonden slaat (maar dat uit liefde doet),
....
In het jaar 1849, toen Pieter overleed, heerste in Europa een hevige cholera-epidemie. Zaandam had toentertijd ongeveer 11000 inwoners en het aantal sterfgevallen beliep normaal ongeveer 200 per jaar. In 1849 steeg dat aantal evenwel tot 597, hetgeen de hevigheid van de epidemie wel illustreert. In die tijd werden er wel pektonnen langs de wegen geplaatst om de „kwalijke dampen” te verdrijven. De cholera werd ook wel Aziatische Braakloop genoemd.
|| Terug naar andere verhalen. ||
Deze tekst werd toegevoegd op 20 febr 2017.
